Skip to content

Hoe vertel ik mijn kinderen, dat je ziek kunt worden van iemands aanraking?

‘Mama, waarom mag ik wel met jullie knuffelen, en niet met opa en oma?’. Met zijn jonge blauwe ogen kijkt hij me niet-begrijpend aan. Mijn lieve zoon van bijna vier jaar. Buiten onze thuiscocon speelt zich een wereld af waar hij nog nauwelijks weet van heeft. Corona als de onzichtbare vijand, die vreemde en onbegrijpelijke nieuwe regels met zich meebrengt.

Ik heb als huisarts werk waarbij ik mensen vaak aanraak. Op pijnlijke plekken, op ongemakkelijke plekken, in kwetsbaarheid, op de grens van leven en dood. Aanraking is een wezenlijk onderdeel van mijn werk.

Wanneer ik nu werk, gehuld in Corona-beschermende middelen, vind ik het een stuk moeilijker om goed contact met iemand te maken. Het lijkt wel of ik in mijn gedrag ook wat afstandelijker word doordat ik verscholen zit in zo’n pak. Ik hoop dat dat niet zal wennen.

Thuis laat ik mijn kinderen graag zien hoe fijn aanraking kan zijn. Knuffelen, kusjes, massage. Vooral mijn zoon is een knuffelkont. Hij deelt graag knuffels uit en neemt ze ook graag in ontvangst.

Maar toen kwam Corona.

‘Waarom dan, mama?’. Hij vraagt het me meerdere keren.

Opeens komen opa en oma niet meer langs. Zij behoren tot de risicogroep. En omdat ik huisarts ben, beschouw ik mezelf als een mogelijke besmettingsbron. Hoe leg ik mijn zoontje uit, dat opa en oma nu niet meer kunnen oppassen? Dat hij ze niet mag knuffelen, aanraken, of zelfs maar in de buurt mag komen?

Ik zie de verwarring op zijn jonge gezichtje. Teleurstelling en onbegrip. Hij wordt er even stilletjes van. Dat zijn we niet van hem gewend. Ik knuffel hem een beetje extra. Ik hoop vurig dat hij het belang van aanraking niet zal vergeten, straks in het post-corona tijdperk.

Deze week is zijn 4e verjaardag. Hoewel we er alles aan doen om daar een feestje van te maken, zal de familie er niet fysiek bij aanwezig zijn. Opa en oma sturen cadeautjes op, maar zullen ze niet zelf kunnen overhandigen. Mijn zoon kan ze niet bedanken met zijn lieve, warme en oprechte knuffel.

Wat een gemis. Het missen van de aanraking en nabijheid van de mensen die ons zo lief zijn. Maar we zullen doorgaan, tot we weer samen zijn.

We zullen doorgaan
Met de wankelende zekerheid
Om door te gaan
In een mateloze tijd
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we samen zijn

Fragment uit: We zullen doorgaan - Ramses Shaffy

Andere berichten

Blog#16

Ingehouden boosheid is ingehouden levenslust

Over ingehouden boosheid en wat boos zijn je leert over je eigen grenzen.

Blog#15

Ode aan mijn oma

Over de grootsheid van kleine dingen. Over terug naar mijn wortels en ze omarmen.

Blog#14

Rouw is de achterkant van liefde

Over hoe niet-aangenomen rouw samenhangt met ingeslikte boosheid en verdriet. En het effect daarvan op je contact met anderen. En het contact met jezelf.

Blog#13

De schaamte voorbij

Over waarom het soms zo moeilijk is om lekker te spelen. Over de schaamte die ik dan tegenkom. Een welkom aan het vrije kind in mij.

Blog#12

Sommigen dingen kunnen nou eenmaal echt niet op 1,5 meter afstand

Over het dilemma in deze Coronatijd: die anderhalve meter.

Blog#11

Geruststellen in maanpak

Hoe kan ik geruststellen in een astronautenpak? Over het belang van lichaamstaal en de ontreddering als dat belemmerd wordt.

Blog#9

Waarom het weten je niet altijd verder helpt. En voelen wel.

Soms weet je met je hoofd al jaren waar bepaalde patronen vandaan komen. Een blog over hoe het dan toch kan helpen om ook te voelen hoe dit zich in je lijf schuil houdt.

Blog#8

Dat wat er niet mag zijn, krijgt macht

Over waarom het niet werkt om emoties weg te stoppen. Over waarom het nuttig is om verdrietig te zijn. En over weerstand die een kwetsbare plek beschermt.

Blog#7

Waarom je zonder verdriet niet gelukkig kan zijn

Over verdriet voelen om geluk te kunnen ervaren. Hoe het toelaten van negatieve emoties je kan opluchten. En over nemen wat er was, dus ook de pijn en het verdriet.

Blog#6

Alleen zijn doet minder pijn

Over sterke schouders, zware lasten, en de prijs die je daarvoor betaalt. En over hoe 'er zijn' voor de anders soms al genoeg kan zijn.

Blog#5

Hoe jouw volle blaas mij confronteerde met mijn oude pijn

Over hoe ik mijzelf in mijn dochter herken, ook op punten waar ik dat liever niet wilde. Over spiegelen en wijze lessen van een kleuter. 

Blog#4

Hoe we de ander niet laten zien wat we eigenlijk nodig hebben

Hoe we soms het tegenovergestelde doen, van waar we behoefte aan hebben. Over in en uit contact gaan. En hoezeer we contact nodig hebben.